sábado, 12 de setembro de 2015

20150912 BAP Radio Pandora (2008 Unlugged

Bap (Köhl Dialekt
Radio Pandora
2008 Unlugged 

Artist: Bap 
Album: Radio Pandora (Unlugged) 
Year: 2008 
Genre: Pop 
Total: 14 Track(s) / Time: 01:10:07 / Size: 99 970 Kb 



01 Magdalena (Weil Maria Hatt Ich Schon) (06.15
02 Enn 'Ner Nach Wie Der (04.09
03 Kron Oder Turban (05.00
04 Senor (04.18
05 Hühr Zo Pandora (05.08
06 Duude Bloome (03.58
07 Prädestiniert (05.13
08 Frankie Un Er (05.44
09 Morje Fröh Doheim (04.03
10 Noh Gulu (05.07
11 Wa'ss Loss Met Dä Stadt (05.13
12 Dä Letzte Winter Em Letzte Kreech (05.28
13 Songs Sinn Dräume (05.05
14 Jed Körnche Sand (05.26

=



=

01 Magdalena (Weil Maria Hatt Ich Schon) (06.15

Sechs Uhr morjens, Taghazoute litt hinger mir,
un dä volle Mohnd nimmp aff.
Links et Meer un enn dä Wolke, do sitt ihr,
Essaouira’ss bahl jeschaff.
Bobby singk mir’t Leed vum Sandkorn, weißte noch
op däm Daach enn Taroudant:
„... jed Hoor’ss affjezällt su wie jed Körnche Sand“,
unge ’m Hoff wood jet verbrannt.

Dann em Draa-Tal Farouk un sing Schwester Belle,
Ramadan, die Naach wood lang.
„Irj’rndjet stemmp nit“, saat e’, „vill zo winnisch Rään,
immer mieh Bäum weede krank.
Unsre Fluss weed immer kööter, weißte noch,
als e’ bess Zagora kohm?
Luhr ’n dir ahn, bestenfalls noch e’ Wasserloch,
wie soll dat bloß wiggerjonn?“

Magdalena (weil Maria hatt ich schon ),
och dat Leed he ess für dich.
Eez en Stund her, dat Gate 4 dich mir wegnohm,
doch schon jetz vermess ich üch.

Katze, Krüppel un ’ne Hungk op nur drei Bein,
Ahmed Joudais Dräum uss Blech,
wilde Schluchte ’m Atlas, dä Typ met dä Stein
op dä Strooß noh Marrakesch.
All die Aureblecke, kostbarer als Jold,
draach ich janz deef enn mir drin.
Dä janz bovven huh hätt ahnscheinend jewollt,
dat ich wunschlos jlöcklich benn.

Magdalena (weil Maria hatt ich schon ),
och dat Leed he ess für dich.
Eez en Stund her, dat Gate 4 dich mir wegnohm,
doch schon jetz vermess ich üch.

Met üch he ze sinn hatt ich mir jewünsch,
och ald widder drei Johr her.
E’ hatt Land hann uns Prinzessinne jesinn,
dat sich nie restlos erklärt.

Dausendunein Naach, Könijin, weißte noch,
als du’t eezte Mohl met he?
Diss Naach, als du schleefs un ich nevven dir looch,
kohmen die noch ens vorbei.

02 Enn 'Ner Nach Wie Der (04.09

Enn ’ner Naach wie der, schon e’ paar Daach her,
bleet die Uhr koot stonn. Eine Bleck nur un schon
wohr e’ wie verhex, wood die Nüng zur Sechs.
Enn ’ner Naach wie der, schon e’ paar Daach her.
Alles, wat ihm tonneschwer vüürkohm, wood fedderleich,
un dä Panzer öm sing Seel wie Kääzewachs, su weich.
Enn ’ner Naach wie der ... 

Enn ’ner Naach wie der, schon e’ paar Daach her,
hatt e’ sie jesinn un wohr einfach nur hin,
wie bessher noch nie. Durch en Art Magie
wood die Ääd zur Schiev ...
Eij’ntlich hatt e’ für dä Ohvend nit ens ene Plan.
Noh ’nem Daach wie dausend vüürher stund nix jrooß mieh ahn,
bloß e’ Bier unger Minsche un dann widder jonn.
Wie jesaat, uss heitrem Himmel dann die Sensation:
Enn ’ner Naach wie der, schon e’ paar Daach her ...

03 Kron Oder Turban (05.00
„Stemmp schon, die Enschlääsch kumme nöher.
 Jetz also och dä Lang.
 Dä uss däm Bloomelaade jäjenövver,
 dä blonde Kleiderschrank.
 Wie sieht dat bei dir uss, saach, jläuvs du ahn ’ne Jott,
 ahn sujet wie’t Jenseits, oder sinn mir dann einfach nur fott?“

„Ob dä en Krohn dräät oder ’ne Turban,
 ob dä en Matt hätt oder en Pläät,
 ob dä jottweißwo op enem Stään setz
 oder beim Düüvel unger der Ääd,
 ob dä enn Rom wonnt oder enn Mekka,
 ob dä en Frau ess oder ’ne Kääl,
 ob dä ’ne Bart hätt oder sechs Ärme,
 schwazz, wieß oder jääl.“

„Nä Jung, kumm, dummer dä Jefalle,
 da’ss echt nit mieh Problem.
 Da’ss nix, wo ich noch drop rinnfalle,
 un wemmer ehrlich sinn:
 Ejal, wo dä her ess, et kütt nit drop ahn.
 Et jeht nur öm Fairness, Respekt, hey, verstehste mich, Mann?

„Ob dä en Krohn dräät oder ’ne Turban,
 ob dä en Matt hätt oder en Pläät,
 ob dä jottweißwo op enem Stään setz
 oder beim Düüvel unger der Ääd,
 ob dä enn Rom wonnt oder enn Mekka,
 ob dä en Frau ess oder ’ne Kääl,
 ob dä ’ne Bart hätt oder sechs Ärme,
 schwazz, wieß oder jääl.“

„Wie off noch jeht mer Pharisäer
 un Koppelschlösser op der Liem?
 Dänne, die Hass un Zwietracht säe,
 nur weil se machtjeil sinn?“
„Wenn et ihn jitt, dann ess e’ ’ne Joode,
 wenn et ihn jitt, verjess ding Angs.
 Wenn et ihn jitt, jeht keiner verloore,
 wenn et ihn jitt, dann kriej’ mer en Chance.“

„Ob dä en Krohn dräät oder ’ne Turban,
 ob dä en Matt hätt oder en Pläät,
 ob dä jottweißwo op enem Stään setz
 oder beim Düüvel unger der Ääd,
 ob dä enn Rom wonnt oder enn Mekka,
 ob dä en Frau ess oder ’ne Kääl,
 ob dä ’ne Bart hätt oder sechs Ärme,
 schwazz, wieß oder jääl.“

04 Senor (04.18

Señor, Señor, hatt ihr ’n Ahnung, wo mer hinjonn,
simmer om Wääsch noh Armageddon?
Un kann et sinn, dat ich he schon ens wohr?
Saat, wat meint Ihr, ess do irj’ndjet draan, Señor?

Señor, Señor, wesst Ihr, wo se sich versteck hällt,
wo jraad ihre Schatte hinfällt?
Fing ich se enn ’ner Woch, ’nem Mohnd, ’nem Johr?
Fing ich se övverhaup noch ens, Señor?

Hey, dat Unwedder blööß immer noch om Oberdeck,
un se dräht e’ Krüzz uss Ihse ahn ’ner rost’je Kett.
Un die Kirmesband em Niemandsland spillt Marschmusik,
wo se mich enn dä Ärm nohm un saat: „Verjess mich nit!“

Señor, Señor, ich sinn ’ne buntbemohlte Waare,
rüsche dä Odem vun ’nem Drache,
doch die Unjewessheit he, die ess dä Horror,
un dat kein Sau mieh weiß, wo’t langjonn soll, Señor.

Stemmp: Et Letzte, wat ich sooch, eh ich op de Knee feel,
wohr die Zochladung Idiote, die ’m Magnetfeld stecke blevv.
’ne Zijeuner met ’ner Lumpefahn un ’nem Ring, dä jlänz,
saat: „Dat he ess keine Draum, jetz weed et wirklich ähnz.“

Señor, Señor, Häzze sinn hückzodaach uss Ledder,
nur ’ne Moment, dann jeht et widder,
noch eimohl Luff jehollt, dann kumm ich widder klohr.
Vun mir uss kann et wiggerjonn, Señor.

Señor, Señor, ahm beste schmieße mer dä Deesch öm,
Stecker russ, un maache uns dönn,
he hammer suwiesu ald lang nix mieh verloore.
Saat, wodrop waade mir he eij’ntlich noch, Señor?

05 Hühr Zo Pandora (05.08

Hey Pandora, du häss do jet verloore, pack dat besser widder en!
Nä, nä, versöök nit affzelenke, mer lööt sich vum Zeus nix schenke, 
dat määt alles keine Senn.
Kein Eva, keine Appel wohr bessher schön jenooch,
bess du me’m Arsch jewackelt, nä, verflooch!

Da ’ss nit normal, wie’t jetz he usssieht, wat he plötzlich alles affjeht, ess dä absolute Wahn.
Wo mer och hinluhrt, nur noch Ärjer, Neid un Eifersucht un Neujier, ’ss heitrem Himmel fing dat ahn.
Un zwar met dinger Dos do, met dingem Stressprojramm.
Nä, loss dat Dinge bloß zo, Pandora!

Nä, Pandora, loss die Kess zo, wer weiß, wat do sons noch drinn ...
Kniestichkeit un Nuut un Horror, besser, wenn du Land jewenns!

Ech’, Pandora, Elend, Hass un Sorje kann ich bruuche wie die Pest!
Un övverhaup wohr bessher Krankheit unbekannt he, un och Arbeit wohr e’ Frempwoot, dat steht fess.
Mir jing et joot, bess du kohms, et wohr wie ’m Paradies,
un eez, als du mir dä Verstand nohms, jing et schief.

Hühr zo, Pandora, ich stonn nit op ding Ploore, pack zesamme, un ich bring
dich un ding Blackbox noch nohm Bahnhoff, stell en Kääz op, Mädche, un hoff, dat ich dich nie widdersinn.
Wie kunnt ich dir vertraue? Ich wohr doch längs jewarnt!
Ich moht dich doch durchschaue, Pandora!

Nä, Pandora, loss die Kess zo, wer weiß, wat do sons noch drinn ...
Kniestichkeit un Nuut un Horror, besser, wenn du Land jewenns!

===

Hör zu, Pandora
Übersetzt von Chrischi 2008

Hey Pandora, du hast da etwas verloren, pack das besser wieder ein!
Nein, nein, versuch nicht abzulenken, man läßt sich vom Zeus nichts schenken, das macht alles keinen Sinn.
Keine Eva, kein Apfel war bisher schön genug,
bis du mit dem Arsch gewackelt, nein, verflucht!

Das ist nicht normal, wie es jetzt hier aussieht, was hier plötzlich alles abgeht, ist der absolute Wahn.
Wo man auch hinschaut, nur noch Ärger, Neid und Eifersucht und Neugier, aus heiterem Himmel fing das an.
Und zwar mit deiner Dose da, mit deinem Stressprogramm.
Nein, lass das Ding bloß zu, Pandora!

Nein, Pandora, lass die Kiste zu, wer weiß, was da sonst noch drin ...
Geiz und Not und Horror, besser, wenn du Land gewinnst!

Echt, Pandora, Elend, Hass und Sorje kann ich brauchen wie die Pest!
Und überhaupt war bisher Krankheit unbekannt hier, und auch Arbeit war ein Fremdwort, das steht fest.
Mir ging es gut, bis du kamst, es war wie im Paradies,
und erst, als du mir den Verstand nahmst, ging es schief.

Hör zu, Pandora, ich stehe nicht auf deine Plagen, pack zusammen, und ich bring
dich und deine Blackbox noch zum Bahnhoff, stelle eine Kerze auf, Mädchen, und hoffe, das ich dich nie wirdersehe.
Wie konnte ich dir vertrauen? Ich war doch längst gewarnt!
Ich mußte dich doch durchschauen, Pandora!

Nein, Pandora, lass die Kiste zu, wer weiß, was da sonst noch drin ...
Geiz und Not und Horror, besser, wenn du Land gewinnst!

06 Duude Bloome (03.58

Letzte Woch Donnersdaach feel em Finster vun ’nem Laade minge Bleck op ene Stohl,
Do wohr doch jet ... ’ne Stohl, met Seid bespannt, un plötzlich wohrste do:

Susanna (völlig klar!) enn ’nem offne rosa Waare, Herrjott, wat für e’ Bild!
Ruutblonde Hoore un nur ahm Jaare, Susanna, wohrs do wild!

Wer scheck hückzedaach noch duude Bloome met der Bundespost?
(Affjesinn dovun, da’ ’sch längs verhieroot benn!)
Wat, Susanna, wöhr uss uns jewoode? („Wer et hätt jewoss?“)
Dich zo hahle wohr unmöchlich, wohr nit drin.

Dann dä Daach noh dä Naach, enn der alles enn de Bozz jing, Pänz spillte ’m Hingerhoff.
Ich sinn dä Stohl noch, dä durch die Buud flooch, Tja, unverhoff kütt off.

Susanna, wunderbar, un e’ Jraav met welke Ruuse, schad öm dä schöne Stohl!
Schad öm die Vas un ... ich wohr wohl zo jung, Kein Ahnung, wat dat sollt.

Wer scheck hückzedaach noch duude Bloome Met der Bundespost?
(Affjesinn dovun, da’ ’sch längs verhieroot benn!)
Wat, Susanna, wöhr uss uns jewoode? („Wer et hätt jewoss?“)
Dich zo hahle wohr unmöchlich, wohr nit drin.

07 Prädestiniert (05.13

Julimorje, ’n koote Naach nur. Wat ene Draum! Noch nit janz wach.
Wo ess sie? Wieso ’ss dat Bett leer? Weed dat ald widder su ’ne Daach?
Wer wohr dat met dä Sanduhr, met däm Kompass und dä Kaat?
Dä met däm Senkblei un dä opjerollte Zielschnur, un wat hatt dä jesaat?

Irj’ndwie kohm et mir bekannt vüür, Uss enem Leed oder ’nem Booch:
Övver et Finge un’t Verliere un öm Zweifel jing et och.
Stein wirfe, Stein opsammle. Et jing öm Trauer un öm Spaß,
’t jing öm Jeburt un öm et Stirve, öm Liebe un öm Hass.

Et jööv en Zick zom Froore un ein zom Verstonn,
ein zom Blieve un ein, öm ze jonn.
Alles, restlos alles, wat passiert,
wöhr längs vüürbestemmp, prädestiniert.

En Zick für Kreech un ein für Fredde, ein wo mer kriesch, ein wo mer laach,
en Zick zom Sünd’je ’n ein zom Bedde, ein wo mer danz, ein wo mer klaach.
En Zick zom Säe, ein zom Ernte, für Dunkelheit un ein für Leech,
ein zom Zerrieße, ein zom Flecke, ein wo mer schweich, ein wo mer sprich.

Et jööv en Zick zom Froore un ein zom Verstonn,
ein zom Blieve un ein, öm ze jonn.
Alles, restlos alles, wat passiert,
wöhr längs vüürbestemmp, prädestiniert.

08 Frankie Un Er (05.44

Tja, sing Barthoore weede wieß, övverhaup föhlt e’ sich wie e’ Wrack,
Dä Typ, dä e’ em Speejel sieht, ess letzte Naach stekum versack.
Ohne Jrund, uss ’äm Nirjendwo meld sich aff un zo einfach dä Blues.
Sing Frau looch ald öm elf em Bett, un die Pänz sinn ald lang uss ’äm Huus.

Irj’nden Gameshow op RTL oder Sat.1, e’ paar Jläser Wing,
bess e’ irj’ndwann op Frankie kohm: „Wo maach dä Affjedriehte jetz sinn?“
Frankie un er, dat wohr die Zick, enn der selden nur jet ahnjebrannt,
Konventione wohr’n Spießerkrohm un Vernunft einfach unintressant.

Frankie un er, wenn’t drop ahnkohm noh dä letzte Rund noch bess ahn’t Meer,
Wo’t Krokette zom Fröhstöck joov, bess noh Zandvoort, bess ahn et Meer,
Frankie un er, bess ahn et Meer …

Un dann kohm noch zur Jeisterstund, ungertitelt, ne urahle Film:
Elia Kazan, met James Dean, dä e’ mindestens zehnmohl jesinn.
Dissmohl nit, bloß kein Nostalgie, trotzdäm feel singe Vatter ihm en,
singe Sohn och, wat wohr e’ wohl selvs für ’ne Vatter für singe Klein?

Frankie un er, wenn’t drop ahnkohm noh dä letzte Rund noch bess ahn’t Meer,
Wo’t Krokette zom Fröhstöck joov, bess noh Zandvoort, bess ahn et Meer,
Frankie un er, bess ahn et Meer …

Rosie schleef jed’nfalls, als e’ kohm. Un ‘ne Mohnd wie ‘n Tequila-Zitron
scheen en’t Zemmer, hä bleet koot stonn: „Ming Frau .. su kann et jonn“.
Un ‘ne Clip met ‘nem Transit leef em Zeitraffer aff:
Vun zwei Fründ’ un ’nem Mädche – ’nem Siejer un einem, dä’t nit jeschaff.

Frankie un er, wenn’t drop ahnkohm noh dä letzte Rund noch bess ahn’t Meer,
Wo’t Krokette zom Fröhstöck joov, bess noh Zandvoort, bess ahn et Meer,
Frankie un er, bess ahn et Meer …

09 Morje Fröh Doheim (04.03

Augsburg – Osnabrück wöhr kei Problem enn einem Stöck.
Nä, ’m Ähnz, weil nahx öm drei hätt mer sing Rauh, ess alles frei.
Diss Naach ess alles su, wie et sinn soll,
die Naach ess stäänekloor, un dä Mohnd ess voll.

Wenn ich he die Abfahrt nöhm,
keine Stau mieh köhm,
wöhr ich morje fröh doheim.

Augsburg – Osnabrück,
en neue Ladung un direk zoröck.
Daachsövver määt die Autobahn dich krank,
doch ess schon besser, wenn du deiß,
wat dinge Boss verlangk.
Nadine ess jetz vier,
nä, ’ss schon okay, ich sinn et en, et hätt et joot bei dir.

Wenn ich he die Abfahrt nöhm,
keine Stau mieh köhm,
wöhr ich morje fröh doheim.

Jenny jo ... jo, ich vermess dich, dich un dat Klein.
Jenny jo ... jo, ich vermess üch – hungksjemein.

Augsburg – Osnabrück, en Zick lang sooch et fass su uss,
als hätt ich och ens Jlöck. En Ewigkeit lang, unjefähr zwei Johr,
bess ich noh Huss kohm un dä Prinz om wieße Pääd wohr do.

Wenn ich he die Abfahrt nöhm,
keine Stau mieh köhm,
wöhr ich morje fröh doheim.

Jenny jo ... jo, ich vermess dich, dich un dat Klein.
Jenny jo ... jo, ich vermess üch – hungksjemein.

10 Noh Gulu (05.07

Die, die Jlöck hann, jonn enn Flip-Flops,
All die andre ’p bläcke Fööß,
Su wie Jimmy un Rebekka,
Die met zwölf längs alles weiß,
Met ’ner Deck un ener Strühmatt
Un dä Hoffnung op en sechere Naach. 

Et sinn sibbe Kilometer
Vun doheim bess noh Gulu,
Ohne Eldre, jede Ohvend,
Jimmy kennt dat nur esu,
Ahn dä Hand der jrooße Schwester,
Sick e’ selver laufe kann, noh Gulu.

Noh Gulu, noh Gulu, noh Gulu,
Für ’n sechere Naach.
Noh Gulu, noh Gulu, noh Gulu,
Nur für en sechere Naach.

Övverall he, bess noh Kitgum,
Lieje Felder nur noch brach,
Weil uss Angs vüür Minschemetzjer
Met Machete keiner waach,
Jet zo pflanze, jet zo säe –
Dat hätt Joseph Kony selvs ungersaach.

Durchjeknallte Killerhorde
Jeilen sich op ahn Jewalt,
Verjewalt’je, brenne, morde
Un entführe Naach für Naach
Pänz, die’t nit bess Gulu schaffe,
Öm zo schloofe, vun Soldate bewach.

Noh Gulu, noh Gulu, noh Gulu,
Für ’n sechere Naach.
Noh Gulu, noh Gulu, noh Gulu,
Nur für en sechere Naach.

Do, op dä Finsterbank, die Trommel
Met dämm Kohfell, brung un wieß,
Ess e’ Souvenir uss Gulu,
Dat daachdäächlich zo mir sprich.
Miehstens ohvends enn dä Dämmrung,
Eh die Naach kütt, Jimmy, sinn ich üch om Wääsch.

Noh Gulu, noh Gulu, noh Gulu,
Für ’n sechere Naach.
Noh Gulu, noh Gulu,
noh Gulu, für en sechere Naach.

11 Wa'ss Loss Met Dä Stadt (05.13

Eck Howard Street / Lafayette, drusse räänt et, Soho weed wach.
Veezehnte Stock un die janze Naach durch dä übliche Krach,
wie jede Naach.
Chaos em Kopp un nit wirklich jrooß mieh als e’ Aug zojemaat,
„Rewind“ un aff un zo „Stop“ un natürlich ahn domohls jedaach
un mich jefrooch:

Wa’ss loss met dä Stadt, wa’ss loss met däm Land,
wa’ss loss met Manhattan, wa’ss loss met däm Babylon,
dat ich jekannt?
He’ss irj’ndjet verdrieht, he’ss irj’ndjet verkehrt,
wat immer passiert ess, die pass nit heher,
die kläävrije Angs.

Taxi nohm Airport, dä Tunnel ess sibbemohl länger als sons.
„We live on a target“, säät Tony, dä he sick ’ner Ewigkeit wonnt
un ein’jes jewonnt ess.
„Mer weede vun Arroganz un vun Paranoia rejiert,
doch wer ’tt em Ähnz jedaach, dat dä sich dermaßen verjallopiert
vüür lauter Gier?“

Wa’ss loss met dä Stadt, wa’ss loss met däm Land,
wa’ss loss met Manhattan, wa’ss loss met däm Babylon,
dat ich jekannt?
He’ss irj’ndjet verdrieht, he’ss irj’ndjet verkehrt,
wat immer passiert ess, die pass nit heher,
die kläävrije Angs.

Mer jläuv et ech nit, wemmer’t nit sieht,
he’ss irj’ndjet verkehrt, he’ss irj’ndjet verdrieht.

Wa’ss loss met dä Stadt, wa’ss loss met däm Land,
wa’ss loss met Manhattan, wa’ss loss met däm Babylon,
dat ich jekannt?
He’ss irj’ndjet verdrieht, he’ss irj’ndjet verkehrt,
wat immer passiert ess, die pass nit heher,
die kläävrije Angs.

12 Dä Letzte Winter Em Letzte Kreech (05.28

Et wohr dä letzte Winter em letzte Kreech,
do maaten se sich met ’nem Leiderwaare op dä Wääsch:
Russ uss dä Jeisterstadt, russ uss däm Trömmerfeld,
„wo jede Naach et Höllefüer uss ’äm Himmel fällt.“

Die Entourage uss Fraue, Kinder un ’nem ahle Hehr
met singem jüngste Sohn em Rollstohl immer hingerher,
kohm ahn ’nem Mettwochohvend noh ’ner Odysee
em Nirjendwo bei Gera ahn, et feel dä eezte Schnie.
Zwei Persilkartons, sechs Koffer, jeder ’n Deck,
Pott un Pann, en Fläsch Schabau
un – mer weiß jo nie – et silverne Besteck,
enn ’nem Klüttesack verstaut.

Nä, he die Jäjend hatt sich keiner ussjesöök,
evakuiert wood mer heher, enn Hüüser rinnjesteck
zo Lück, die selver kaum jet hatte, wat mer deile kunnt.
Et einzig Positive wohr, dat nix enn Flamme stundt.

Zo övverlevve vun däm, wat mer op sing Marke kräät,
wohr illusorisch, un wemmer nit maggle däät,
dann wood mer krank, et joov nur Kappeszupp
un, wemmer Jlöck hatt, aff un zo e’ Stöckche Brut.
Eines Ohvends hätt dä Ahl sich hinjesetz
met ’ner Laubsääsch un ’nem Brett,
vüürjezeichnet un bess spät nahx ussjesääsch
drei Könije für en Kripp.

Un enn dä nähxte Naach, do kohm noch mieh dozo:
Maria, Josef un dä Klein, ne Esel un en Koh,
’ne Engel un ’ne Hirte un e’ jääl Kamel
un dä Stään, dä övver Bethlehem vum Himmel feel.

Vun do ahn hätt e’ wie besesse produziert,
dat Sperrholz hatt sing Frau orjanisiert.
Sing Enkeldöchter jinge dann domet vun Düür zo Düür
un krääte he un do sujar e’ Döppe Schmalz dofür.
Un dä ahle Hehr wohr stolz wie sibbe Mann,
wenn om Desch en Mohlzick stundt:
„Ess dat all vun däm, wat ich jearbeit hann?“ –
Vun däm einz’je, wat e’ kunnt.

„Ävver secher“, saat dodrop et Käthi sanft,
„Wat meinste, Opa, wat se sich dodröm jerisse hann?!“
Ihr Mutter un ihr Tante hann nur jnädig fottjeluhrt,
duutmööd vun ihrer Maggeltour,

Op der se Silverlöffel jäje Botter enjetuhsch
un selvsjestrickte Socke jäje Speck un Woosch,
’ne Büggel Muckefuck, ’ne Liter suhre Wing
un e’ Schooffell jäje Opas Röggeping.
Hermann Platz, wenn ich dich ens em Himmel treff,
drink mer eine op ding Schöss:
Oma, Netta, Ännie, Margret un dä Ress,
ohne die’t uns Kripp nit jööv

un su manch andres och nit, dat steht fess –
Huh die Jläser, op ding Schöss!

13 Songs Sinn Dräume (05.05

Jeder kennt die Phase, enn dänne mer sich frööch,
wo dä Senn wohl sinn maach, dä mer manchmohl söök,
wo mer rootlos, hoffnungslos, paralysiert,
hinnimmp, wat passiert.

Bess uss 'äm Orbit e' klei Leed, en Melodie
optauch, sich verhook, die tröstet, irj'ndwie
jet ze dunn hätt, mit däm, wo mer jraad draan ligg,
allerhöchste Zick!

Songs sinn Dräume, manchmohl Dräume,
Déjà-vus vun jet, wat noch wohr weede soll.
Songs sinn Länder, fremde Länder,
wo mer immer schon hin wollt.

't kann 'e Riff sinn, dat einem op de Sprüng hilf,
nur e' Woot, 'ne Ton, der russschreit, wat mer will.
'ne Refrain, dä wie e' Feuerwerk sinn kann,
dann un wann.
Storys övver Sehnucht, Angs un Einsamkeit,
övver Schweiß un Träne, övver Freud un Leid,
övver Luff un Liebe op dä eezte Bleck, Pech un Jlöck.

Songs sinn Dräume, manchmohl Dräume,
Déjà-vus vun jet, wat noch wohr weede soll.
Songs sinn Länder, fremde Länder,
wo mer immer schon hin wollt.
Songs sinn Dräume, manchmohl Dräume,
Déjà-vus vun jet, wat noch wohr weede soll.
Songs sinn Länder, fremde Länder,
wo mer immer schon hin wollt,
wo mer immer schon hin wollt...

14 Jed Körnche Sand (05.26

Wenn nur eins noch zällt, die Wohrheit, enn dä Stund der deefste Nuut,
wenn dä letzte Strühhalm ungerjeht enn dä eijene Träneflut,
meld sich leis en Stemm deef enn mir, die nit heuchelt un nit lüsch,
die nohm Senn all dä Jefahre un all dä Verzweiflung fröösch.

Ich benn nit dä, dä widderkäut un Fähler archiviert,
mir stamme all vum Kain aff, wa’ss sickdäm nit alles passiert?!
Manchmohl stopp mich, wenn ich zornig benn, die alljäj’nwärtije Hand,
die ’nn jedem Birkenblättche wohnt, enn jedem Körnche Sand.

Die Bloome der Jefälligkeit, Jestrüpp vum letzte Johr –
klammheimlich hann se dat ersteck, wat Jewesse un Zoversicht wohr.
Doch die Sonn schingk op Stufe uss Zick, se lindert für uns all
dä Schmerz unsrer Verjeblichkeit, die Erinnerung ahn dä Verfall.

Ich starre enn die Flamme der Versuchung, die nie schlööf,
un su off ich draan vorbeikumm, hühr ich, wie mer noh mir rööf.
Spääder dann, op minger Reis eez, widder halvwähß bei Verstand,
weed mir kloor: „Jed Hoor ess affjezällt su wie jed Körnche Sand.“

Eez enn Lumpe, dann enn Samp un Seid durch die Sorje mancher Naach,
durch surr’jal-brutale Sommerdräum un et Leech vun ihßkahle Daach
führt dä bettere Danz der Einsamkeit, die sich em All verliert.
Vüür ’nem Spiejel, dä zerbrochen ess un die Ewigkeit nit intressiert,

hühr ich längs verhallte Schritte wie die Brandung vun enem Meer.
Drieh ich mich öm, benn ich allein, un trotzdämm ess do wer.
Ich häng enn dä Balance, die nur Wirklichkeit sinn kann,
wie ’ne Spatz, dä uss ’äm Nest fällt, su wie jed Körnche Sand.

=====

Nenhum comentário:

Postar um comentário